Ιώσηπος

(Ιερουσαλήμ 37/38 μ.Χ. – Ρώμη; περ. 100 μ.Χ.).Ιουδαίος ιστορικός. Καταγόταν από ιερατικό γένος και ανήκε στη μερίδα των Φαρισαίων. Αφού παρέμεινε για κάποιο διάστημα στη Ρώμη επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου έλαβε μέρος στην εξέγερση εναντίον των Ρωμαίων (67). Οι τελευταίοι τον αιχμαλώτισαν, μετά την κατάληψη της Ιωταπάτης, και ελευθερώθηκε δύο χρόνια αργότερα από τον Βεσπασιανό, στον οποίο είχε προφητέψει ότι θα καταλάβει τον θρόνο. Από εκείνη τη στιγμή ο I. βρισκόταν υπό την προστασία της οικογένειας των Φλαβίων, λαμβάνοντας και ο ίδιος τον τίτλο του Φλαβίου. Στη διάρκεια των τελευταίων φάσεων του πολέμου και κατά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ βρισκόταν στο στρατόπεδο του Τίτου. Αργότερα έζησε στη Ρώμη, στην αυλή των Φλαβίων, αποκτώντας δόξα και τιμές. Το κυριότερο έργο του είναι το Περί του Ιουδαϊκού πολέμου (7 βιβλία), γραμμένο αρχικά στην αραμαϊκή (έχει χαθεί το κείμενο αυτό) και μεταφρασμένο από τον ίδιο στην ελληνική γλώσσα: πρόκειται για εβραϊκή ιστορία από τα χρόνια του Ηρώδη του Μέγα έως την καταστροφή της Ιερουσαλήμ· το κείμενο είναι πολύ μεροληπτικό (προσπαθεί να αποδώσει την ευθύνη του πολέμου κυρίως στους φανατικούς ζηλωτές) αλλά με υψηλή ποιότητα ύφους. Μεγαλύτερη φιλολογική αξία έχει το έργο του Ιουδαϊκή αρχαιολογία (20 βιβλία), ιστορία του εβραϊκού λαού από τις αρχές του έως το 66 μ.Χ., που αποκαλύπτει μια βαθύτητα σκέψης και γνώσεων, κοινή στους εξελληνισμένους Ιουδαίους. Η απολογητική τάση του ιουδαϊσμού, χαρακτηριστική στην ιουδαϊκή αρχαιολογία, εμφανίζεται πάλι στο μικρό έργο του Κατά Απίωνος (ενός αντισημίτη γραμματικού), ενώ η αυτοβιογραφία του, Ιωσήπου βίος, είναι ένα κείμενο-απάντηση στις κατηγορίες του Ιούστου από την Τιβεριάδα. Το έργο του I. γνώρισε μεγάλη απήχηση, ιδιαίτερα κατά τη χριστιανική περίοδο, ενώ έγιναν πολλές μεταφράσεις και διασκευές του, από τις οποίες σπουδαιότερες ήταν η λατινική μετάφραση του Κασσιόδωρου (6ος αι.) και η διασκευή του Περί Ιουδαϊκού πολέμου (4ος αι.), που φέρει το όνομα του Ηγήσιππου.